Absint met bubbels

Het begint bij een tinteling. Redelijk laag, onder de navel. Die dan opwaarts beweegt, zoals een luchtbel, enkele seconden blijft hangen aan de onderste ribben, en dan in één keer doorschiet naar het hart. Dat is wat ik voel als ik naar het werk van Toulouse Lautrec kijk. Te lang kijken bezorgt me hoofdpijn, alsof die luchtbellen zich tegen mijn voorhoofd gaan plakken.
Je wordt in een wereld getrokken die geel, blauw, zwart en huidkleurig is. Bijna schaam je je om wat je ziet, maar je blijft wel kijken. De personages op de schilderijen reageren niet op jou, maar ze zien je wel. Toch, schaamteloos drinken ze verder, ze fatsoeneren hun kapsel, trekken hun kleren recht. Het is een wereld van dompteurs, danseressen, hoeren en narren. Het zijn cafés, cabarets en circustenten. Het is Parijs. En, al zou je het zelf niet durven, Henri de Toulouse Lautrec stond er te schilderen. Zonder schaamte. Met zijn grote hoofd, korte benen en volgroeide romp, viel hij wel op, maar eens hij begon te werken, verdween hij in het interieur. Zo moet het geweest zijn.

Toulouse Lautrec werd geboren in 1864, in een adellijke familie. Zijn moeder was de nicht van zijn vader, het was zij die hem opvoedde. Zij zorgde ervoor dat hij een sterke tekenopleiding kreeg.
Hij was ook best succesvol als schilder, graficus en lithograaf, toen hij in 1884 naar Montmartre verhuisde. Daar maakte hij affiches voor de Moulin Rouge en schilderde hij het nachtleven. Hij raakte bevriend met sterren uit het  cabaret, zoals La Goulue en Jane Avril, maar ook met schilders als Degas, Renoir en Seurat. Toulouse Lautrec schilderde verschoppelingen in hun meest intieme moment, van hem werd dat getolereerd.

Het is een rijke wereld die we door zijn ogen te zien krijgen, maar het is ook het soort nachtleven dat we niet gewoon zijn. Als door het drinken van Absint. Maar dan met bubbels, die vertrekken onder je navel, even onder je ribben blijven hangen en dan doorschieten naar je hart. Om tenslotte toch tegen je voorhoofd te gaan plakken.

 

Pas de burlesque sans hauts talons!

On ne verra jamais de show burlesque à souliers plats. Peut-être que vous vous demandez comment faire pour rester élégante sur ces échasses, mais c’est surtout une question d’entraînement.

Avec ces talons, vos jambes semblent plus longues. Les hauts talons ont même une influence sur votre corps entier. Vous désirez être une déesse? Mais bien sûr.

Pour celles qui n’ont pas l’habitude, commencez avec des talons plus larges. La hauteur aussi a une influence, mais celle-là est moins prononcée que la largeur. N’oubliez pas de déjà essayer vos talons dans le magazin. Sauf naturellement, si vous êtes de celles née avec des hauts talons, qui s’en servent même pour faire le jardinage.

De Moulin Rouge: Zo boeiend is geschiedenis!

In het midden van de negentiende eeuw werd Parijs bevolkt door kunstenaars en bohémiens. Het was de periode van de Belle Epoque, er was het cabaret Le Lapin Agile en Le Cirque Fernando. Montmartre barstte van de cafés, cabarets en dancehalls. Aanvankelijk viel de komst van de Moulin Rouge dus niet eens op.

De eerste tien jaren van de Moulin Rouge werden er allerlei extravagante spektakels georganiseerd, deze waren geïnspireerd door het circus, maar ook door beruchte attracties als “Le Pétomane” (waarin Joseph Pujol allerlei kunstjes deed door lucht door zijn anus naar binnen te zuigen, zo maakte hij muziek, blies kaarsen uit,...).

Toen dit soort shows uit de mode raakte, werd er vooral operette gespeeld. Om daarna, na de eerste wereldoorlog over te gaan op cinema. Dit waren rustige jaren voor de Moulin Rouge, van het flamboyante van daarvoor was niet meer veel te bespeuren.

Maar zes jaar na de tweede wereldoorlog kwam er nieuw leven. Met sterren als Bing Crosby, Josephine Baker, Bourvil en Line Renaud, herwon de Moulin Rouge zijn schittering van weleer.

Sinds het jaar 2000 kan je in de Moulin Rouge de Revue Féerie bekijken.