Wie was ze
eigenlijk?
De slonzige vrouw op de schilderijen van Toulouse Lautrec of de
lieflijke dame in cancan houding op de sepia-kleurige foto’s?
La Goulue, een naam die refereert naar haar
gulzigheid. Ze was gulzig naar het leven, zo zei ze zelf. Het was eind 19de
Eeuw, Parijs bruiste, cabarets waren echte trekpleisters geworden. De cancan
danseressen stelden hun benen tentoon, en af en toe een stukje borst. Maar
niemand die zo ver ging als Louise Weber, bijgenaamd La Goulue. Op foto’s toont ze
schaamteloos haar boezem. Ze heft haar rokken op, hoewel ze vergat om een onderbroek
aan te trekken. Met haar brute gelaatstrekken was ze niet echt een mooie vrouw,
maar wat een sensualiteit! De naam La
Goulue lijkt helemaal bij haar te passen, zij hapte gretig in
het leven en schrok nergens voor terug. Het maakte haar, in die tijd, ook enorm
populair.
In 1866
werd ze geboren, het verhaal vertelt dat ze als jong meisje in een wasserette
werkte. ’s Avonds trad ze op in de kleren van haar klanten. Het soort onbeschaamdheid
waar we stiekem jaloers op zijn, natuurlijk.
Maar het
bleef niet duren, de grens tussen cabaret en prostitutie was soms erg dun. La Goulue dronk te veel en
raakte aan lager wal. Ze werd genoodzaakt om in steeds goedkopere bars te gaan
werken. Op Youtube vind je een filmpje waarop Louise Weber een oudere dame is,
ze is flink verzwaard en draagt het masker van een te gulzig leven. Maar de
truken van de foor is ze nog niet kwijt. Als ze, zoals weleer, danst voor de
camera, zien we nog steeds iets van haar charme en gratie. In 1929 sterft ze,
maar op de schilderijen en affiches van Lautrec zal ze altijd blijven leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten