Het verlangen van Paul Verlaine

Hij snakte naar liefde. Iedereen snakt daarnaar.

Hij zocht naar erkenning, net zoals iedereen.
Paul Verlaine zocht naar houvast door zich aan anderen te meten, door zich aan anderen vast te klampen en door zich weer te laten vallen. Pas als je weet dat je de val aankan weet je wat je waard bent.
Misschien is het vaag, maar toch is het dàt dat me aantrekt in het werk van Paul Verlaine. En dat is het ook dat me nieuwsgierig maakt naar zijn leven.

Verlaine voelde zich aangetrokken tot jonge mannen, zijn relatie met Arthur Rimbaud is gewoon te bekend. Het is een gegeven dat ons te veel afleidt van zijn werk. Want Verlaine voelde zich net zo goed aangetrokken tot vrouwen, zijn gedichten zijn een subtiel vlechtwerk van erotiek en van religie, van verfijning en van grofheid.

Hij heeft ook dat misleidende. Zo weet je als lezer niet meteen hoe het gedicht "Femme et chatte" op te vatten is, het heeft een sterk suggestieve ondertoon maar is in feite gebaseerd op het personage van Cleopatra.


Femme et chatte

Elle jouait avec sa chatte,
Et c’était merveille de voir
La main blanche et la blanche patte
S’ébattre dans l’ombre du soir.

Elle cachait - la scélérate ! -
Sous ces mitaines de fil noir
Ses meurtriers ongles d’agate,
Coupants et clairs comme un rasoir.

L’autre aussi faisait la sucrée
Et rentrait sa griffe acérée,
Mais le diable n’y perdait rien…
Et dans le boudoir où, sonore,
Tintait son rire aérien,
Brillaient quatre points de phosphore.

Verlaine snakte naar liefde, op een verwoestende manier. Rimbaud was één van zijn geliefden. Maar vóór Rimbaud was er zijn vrouw Mathilde Mauté, zij was de ideale vrouw voor hem: jong, knap en rijk. Maar zij bleek niet in staat om hem zoveel liefde en passie te geven als hij nodig had.
Op het einde van zijn leven zocht Verlaine de affectie op van twee vrouwen: Philomène Boudin en Eugenie Krantz. Maar het zijn vooral zijn gedichten die een spiegel blijven van het verlangen van Verlaine.
 

Eigen illustratie